شیوع  آبله میمون در باشگاه‌های ورزشی

بیماری آبله میمون از طریق گاز گرفتن یا دست زدن به خون، مایعات بدن، لکه‌ها و تاول‌های حیوان آلوده، خوردن گوشت حیوان آلوده که به صورت کامل پخته نشده است، تماس فیزیکی نزدیک با فردی که علائم دارد، دست زدن به لباس، ملحفه، حوله یا اشیایی مانند ظروف غذاخوری که توسط فرد مبتلا به راش آبله میمون استفاده می‌شود، سرفه یا عطسه فرد مبتلا به راش آبله میمون منتقل می‎‌شود.

دکتر «توماس جیوردانو»، رئیس بیماری‌های عفونی در کالج پزشکی بیلور در هیوستون تکزاس، گفت: «ما راه‌های زیادی برای محافظت از خود در این شرایط داریم.»

ابتدا تجهیزاتی از جمله دستگاه‌های وزنه برداری، دمبل‌ها، هالتر و تشک‌های یوگا را قبل و بعد از استفاده استریل کنید. حوله‌های باشگاهی را به اشتراک نگذارید زیرا ویروس می‌تواند با دست زدن به حوله‌ای که توسط فرد مبتلا به ویروس استفاده می‌شود منتقل شود.

جیوردانو گفت: «بیشتر سطوحی که در باشگاه با آنها روبرو می‌شوید، مانند پلاستیک و فلز، سخت هستند و مانند حوله‌ها و ملحفه‌ها متخلخل نیستند. از اینرو می‌توانید به راحتی ویروس را از آن سطوح سخت پاک کنید.»

جیوردانو پیشنهاد کرد که محصولات حاوی بین ۶۰ تا ۷۰ درصد اتانول یا ایزوپروپیل الکل همراه داشته باشید.

با پوشیدن لباس‌های بلند برای پوشاندن پوست در معرض دید که ممکن است با تجهیزات تماس پیدا کند، محافظت خود را چند برابر کنید.

جیوردانو گفت: «آبله میمون بیشتر از طریق تماس پوست به پوست منتقل می‌شود، بنابراین هنگام برنامه ریزی برای تمرین این را در نظر داشته باشید. شاید بهتر باشد برای مدتی از پوشیدن تاپ یا ورزش بدون پیراهن خودداری کنید.»

او توصیه می‌کند که لباس‌ها، حوله‌ها و دست‌ها را بعد از تمرین بشویید.

آبله میمون به طور بالقوه می‌تواند از طریق قطرات تنفسی منتقل شود، بنابراین استفاده از ماسک در حین فعالیت‌های هوازی، مانند وزنه برداری، دویدن روی تردمیل یا کلاس‌های تناسب اندام گروهی نیز می‌تواند کمک کند. استفاده از ماسک همچنین در برابر ویروس‌های سرماخوردگی و آنفلوانزا و کووید ۱۹ نقش محافظتی دارد.