پتروشیمی مسجدسلیمان به هاب توسعه جنوب غرب کشور تبدیل می‌شود؟

به گزارش نبض بازار، پتروشیمی مسجدسلیمان با رویکردی نوین و تمرکز بر توسعه پایدار، در حال عبور از یک مرحله جدید از بلوغ صنعتی و اقتصادی است؛ مرحله‌ای که با اصلاح ساختارهای تولید، توسعه منابع انسانی و نگاه صادرات‌محور گره خورده است.

شاه‌ویسی، مدیرعامل این مجموعه، با اشاره به ضرورت بازآفرینی زنجیره تأمین، اعلام کرده است که کاهش نیاز به انبارش‌های طولانی‌مدت و ایجاد چرخه تولید منعطف، به‌عنوان یکی از اولویت‌های عملیاتی پتروشیمی مسجدسلیمان دنبال می‌شود. در همین راستا، آموزش نیروی انسانی متخصص و بومی‌سازی دانش فنی، دو بازوی اصلی تضمین پایداری تولید معرفی شده‌اند.

یکی از محورهای راهبردی مورد تأکید، ایجاد اشتغال پایدار و ارتقای سطح اقتصادی منطقه مسجدسلیمان است. شاه‌ویسی تأکید دارد که توسعه این مجتمع باید با ایجاد فرصت‌های شغلی ملموس برای جوانان منطقه همراه باشد تا هم پیوند مجموعه با جامعه محلی تقویت شود و هم بازدهی اجتماعی پروژه‌ها تضمین گردد.

در کنار این اهداف داخلی، گسترش صادرات هدفمند نیز به‌عنوان یکی از اهداف کلان در دستور کار قرار گرفته است. تمرکز بر بازارهای آفریقایی و آسیای شرقی، نشان‌دهنده جهت‌گیری دقیق و هوشمندانه‌ای است که هم‌راستا با تحولات بازار جهانی و نیازهای متنوع آن‌ها طراحی شده است.پتروشیمی مسجد سلیمان با تولید اوره و آمونیاک به طور پایدار به خودکفایی، توسعه منطقه‌ای و صادرات کمک می‌کند. این مجتمع با ظرفیت تولید سالانه ۶۸۰ هزار تن آمونیاک و بیش از یک میلیون تن اوره، نقش کلیدی در اقتصاد کشور ایفا می‌کند.

از دیگر محورهای تحولی، حرکت به‌سوی سرمایه‌گذاری در صنایع پایین‌دستی پتروشیمی است. این اقدام، افزون بر ارتقای ارزش افزوده محصولات، زمینه‌ساز تنوع سبد تولیدی، جذب سرمایه‌گذاران و ایجاد زیرساخت‌های جدید برای توسعه بلندمدت خواهد بود.

در حوزه فروش و بازرگانی، پتروشیمی مسجدسلیمان در حال بررسی ابزارها و روش‌های نوین برای تحریک تقاضا، بهینه‌سازی عرضه و افزایش سودآوری است. این مجموعه در تلاش است با تکیه بر تحلیل بازار و مکانیزم‌های مدرن فروش، استراتژی‌های موثرتری را برای تسلط بر بازارهای داخلی و خارجی طراحی و اجرا کند.

پتروشیمی مسجدسلیمان اکنون در نقطه‌ای ایستاده است که هم‌زمان چشم به رشد منطقه‌ای دارد و هم به تثبیت جایگاه خود در زنجیره جهانی ارزش می‌اندیشد. استمرار این مسیر، نیازمند انسجام در مدیریت، حمایت سیاست‌گذاران و مشارکت فعالانه نیروهای بومی و متخصص خواهد بود.