فردوسی معمار زبان پارسی
ماه اردیبهشت همراه با بزرگداشت های ارزشمندی بویژه برای معماران بود ، اول اردیبهشت که بزرگداشت سعدی ، شاعر نامدار ایرانی بود ، سوم اردیبهشت که به مناسبت بزرگداشت شیخ بهایی ، یکی از بزرگترین اندیشمندان و معماران ایرانی نامگذاری شده است.
و در نهایت ۲۵ اردیبهشت که با نام فردوسی (حکیم سخن) نامگذاری شده است.
وقت خبر ، شاید با خود بگویید چه ارتباطی در میان شعر و معماری می توان یافت؟
ابتدا باید یادآور شویم که همانطوریکه معماری هر شهر و یا کشوری، گنجینه ای از تاریخ آن ملیت و گذشته ی آن فرهنگ را برای نسل کنونی حفظ می کند ، از این منظر فردوسی چنان بر ادبیات کلامی ایران و ایرانیان تاثیر ژرفی داشته که یقینا می توان از او به عنوان معمار زبان پارسی یاد کرد که ثمره ی ۳۰ سال زحمات او را در زندگی ، هویت و فرهنگ امروزمان می توانیم مشاهده نماییم.
چه بسا معماری کهن شاید در بعضی مناطق دچار فرسایش هایی شده باشد که کمتر مورد توجه قرار گیرد و یا به فراموشی سپرده شود و به مرور زمان به دلیل کوتاهی هایمان خرابه ای از آن باقی بماند اما هنر فردوسی در معماری زبان پارسی بقدری ماهرانه ، شیرین و از همه مهمتر غنی بوده که بعد از چند قرن همچنان در پوست و خون هر ایرانی جریان دارد و حتی با توجه به تهاجم های فرهنگی گوناگون در قرون مختلف و تخریب بسیاری از داشته های فرهنگی ،و همینطور کوتاهی هایی که خودمان در حق این میراث ملی نموده ایم با اینحال کمک شایانی در حفظ تاریخ ملی این کشور داشته و دارد.
همانطوریکه مستحضر هستید شاهنامه یکی از افتخار آمیز ترین و شاخص ترین اثر فردوسی در میان آثار ادبی می باشد.
فردوسی در سال ۳۲۹ ه.ق متولد شده است و در سال ۴۱۱ ه.ق نیز از دنیا رفته. در واقع ۲۵ اردیبهشت روزیست که برای بزرگداشت این شاعر بزرگ نامگذاری شده و ارتباطی به تقارن تاریخ تولد یا وفات او ندارد.
به گفته ی سید ضیاءالدین ترابی (شاعر و پژوهشگر):
روز ۲۵ اردیبهشت بزرگداشت فردوسی مناسبتی با تولد یا وفات این شاعر بزرگ ندارد و در حقیقت ۲۵ اردیبهشت ماه را بجای ۲۵ اسفند انتخاب نموده اند زیرا روز پایان داستان یزدگرد در شاهنامه بوده است زمانیکه فردوسی ۷۱ سال سن داشته است ( سال ۴۰۰ ه.ق).
مروری بر چند بیت شعر پایانی:
چو سال اندر آمد به هفتاد و یک – همی زیر شعر اندر آمد فلک
سی و پنج سال از سرای سپنج – بسی رنج بردم به امید گنج
سر آمد کنون قصه یزدگرد – به ماه سپندارمذ روز ارد
ز هجرت شده پنج، هشتاد بار – که گفتم من این نامه شهریار
چرا فردوسی را معمار زبان پارسی می نامیم؟
همانطوریکه یک معمار پس از خلق یک اثر معماری فرهنگ جامعه ی خود را شکل می دهد و در عین حال
با اثر هنری خود سبک زندگی مردم خود را شکل می دهد ، شعر و کلام فردوسی نیز پس از خلق شاهنامه و
شکل گیری فرهنگ ملی و چه بسا تاثیرات خارق العاده در فرهنگ جهانی اصلی ترین تاثیر را در ملیت هر ایرانی ایفا نموده است.
اگر بخواهیم از عوامل تاثیر گذار در سبک زندگی مردم در هر کجا سخن بگوییم ، باید ابتدا نام معمار را به زبان آورد.
به عنوان مثال معماری منازل جزء تاثیر گذارترین بخش در معماری است زیرا ارتباط مستقیم با روحیات و رفتار مردم دارد با توجه به اینکه هر انسانی نیاز به فضایی برای حفظ آرامش دارد ، سپری کردن زمان در کنار خانواده ،همینطور عوامل موثری مانند نور متناسب در خانه ، استفاده از فضاها.
همان اندازه که معماری در سبک زندگی هر ایرانی تاثیرگذار است ، کلام ارتباطی امروزه ی ما که پل ارتباطی فرهنگ کهن و معاصر ماست و حتی امروزه فرصتی برای ارتباط با نسل آینده ی ما محسوب می شود مدیون معماری پارسی فردوسی است.
بهریزان روز ۲۵ اردیبهشت ( روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی ) را به تمام ایرانیان و علاقمندان به فرهنگ غنی ایران تبریک عرض می نماید.
بهریزان علاوه بر فعالیت در صنعت و تولید محصولاتی مانند دستگیره و یراق آلات توجه ویژه ای به فرهنگ و ایرانشناسی داشته و تلاش نموده در طول سال ها فعالیت خود در صنعت ، با در نظر گرفتن ابعاد گسترده ی معماری بویژه معماری غنی ایرانی قدمی در اشاعه ی ارزش های فرهنگی بویژه فرهنگ ملی و ایرانی بر دارد.
برچسب ها :25 اردیبهشت ، شاعر ، فردوسی ، معمار
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 1 در انتظار بررسی : 1 انتشار یافته : ۰