فریاد اعتراض یک شاعر بر سر شیطان/ «سنگ بر طاغوت» منتشر شد

به گزارش وقت خبر، کتاب «سنگ بر طاغوت»، مجموعه‌ای از سروده‌های مرتضی حیدری آل کثیر، از شاعران جوان کشور، از سوی انتشارات آرام دل منتشر شد. این اثر مجموعه‌ای است از سروده‌های این شاعر خوزستانی درباره مظلومیت مردم فلسطین و یمن.

حیدری آل کثیر در صفحه شخصی خود درباره این کتاب نوشته است: بالاخره مجموعه شعر «سنگ بر طاغوت» به سرانجام رسید. در این مجموعه فریادها و مویه‌های شاعر را در برخورد با ظلم جهانی به ویژه مسئله قدس شریف و یمن و… خواهید شنید. در واقع این دستاورد کوچک به مثابه سنگ کوچکی است به یاری فلسطین و رجمی است بر شیطان زمانه و استکبار جهانی.

او در ادامه افزوده است: البته چون پیش‌بینی می‌کنم خیلی از دوستان عزیزم پیام خواهند داد و خواهند گفت که: چرا از رنج و درد مردم خودت و گرانی‌ها نمی‌گویی؛ خواستم در اینجا اشاره کنم که این مجموعه حاصل یک دهه سرودن در این موضوعات است و چندین شعر نیز به رنج‌ها و دردهای مردم سرزمینم اختصاص دارند.

آل کثیر که هم در حوزه شعر و هم در حوزه ترجمه از عربی به فارسی فعال است، پیش از این در گفت‌وگویی درباره چرایی تنظیم مجموعه‌ای مختص به فلسطین گفت: بهانه اصلی در تمام اتفاقاتی که در این مناطق و در جهان اسلام رخ می‌دهد، قدس است؛ چه در سوریه، چه در یمن و چه در فلسطین بهانه بر سر قدس است. در حال حاضر جبهه مقاومت و اهداف و آرمان‌های آن مشخص و روشن شده است. دیگر مشخص است جبهه‌ای که در آن امثال شهید قاسم سلیمانی حضور دارند، چه هدفی دارد و در مقابل، جبهه طاغوت و باطل نیز به دنبال چیست.

به نظر من مظلومیت مردم یمن، سوریه و تمام آزادی‌خواهان در این جبهه در یک راستا است و با هم تفاوتی ندارند. اگر مسلمانان جهان روی موضوع فلسطین و قدس تمرکز کنند، نابودی اسرائیل زودتر اتفاق خواهد افتاد. من برای یاری مردم مظلوم فلسطین، یک سنگ پرتاب کردم و امیدوارم که با شعرهایی که در این زمینه سروده‌ام، بتوانم کمک‌رسان به جبهه مقاومت و به ویژه مردم مظلوم فلسطین باشم.

سروده ذیل نمونه‌ای از اشعار آل کثیر درباره مردم فلسطین و مظلومیت مردم یمن است:

جلوی من نبریزید طرح دریارا
نه آبروی عصای بدون موسی را

به غیرت این رگ خشکیده در سرای عرب
بگو یهود گرفته گلوی غانا را

نجات قدس که ارزانی شماست، دیگر
در آسمان نکشید آفتاب صنعا را

چگونه قلب مسلمان نگیرد از غم قدس
چگونه غزه نترسانده است ترسا را

نداشت مژده باران، چه ابر خیره‌سری است
که شخم می‌زند که از کینه قلب صحرا را

به زخم‌های جهان فکر می‌کند باران
به این که صاعقه بیدار می‌کند ما را