پرداخت های فشلی در بانک پاسارگاد

ادبیات فشل این روزها توسط رئیس کل بانک مرکزی وارد گفتمان اقتصادی شده و گویا می تواند تراز مناسبی برای ارزیابی فعالیت برخی از سازمانها و نهادهای اقتصادی باشد.

به گزارش “وقت خبر“بانک پاسارگاد را می توان نمونه روشن بانکداری فشل مثال زد.گواه این ادعا می تواند بنگاهداری با ۴۲ شرکت و اعطای وام ۱ میلیارد و ۳۰۰ میلیونی به پسر مدیرعامل بانک و نیز هزینه های کلان کارمندان آن باشد.

پاسارگادیها در جدیدترین صورتهای مالی که مربط به ۶ ماهه ی نخست سال است موجودی نقد خود را ۲۰ درصد کاهش یافته می بینند و در طرف مقابل جمع بدهی های این بانک ۹ درصد افزایش پیدا کرده تا حالا با بیش از ۱۱۹.۹۱۹ میلیارد تومان بدهی معادل ۹۳ از دارائیهای خود بدهکار باشند.

شاید بتوان علت این آمار عجیب را در نوع مدیریت مالی و یا مدیریت بانک جستجو کرد و یا از آنها مطالبه نمود که چرا برای این وضعیت فکر چاره نمی کنند؟ در کنار بنگاهداری وسیع این بانک که با چهارچوب وظایف بانکداری در تباین است حالا باید به هزینه های کارکنان این بانک نیز نگاه کارشناسانه داشت.

در جدیدترین صورتهای مالی بانک پاسارگاد هزینه های کارکنان ۴.۰۲۰ میلیارد ریال برای ۶ ماه ثبت شده که با احتساب ۳.۸۱۹ نفر پرسنل هزینه ی هریک از آنها به بیش از ۱۷۵ میلیون ریال در ماه می رسد. آیا با این شرایط می توان امیدوار به اصلاح بهداشت اعتباری و نظام بانکی کشور بود؟ بانک مجید قاسمی آیا توضیح روشنی برای چنین هزینه های گزافی دارد و یا ترجیح می دهد در سکوت خبری و بی اطلاعی افکار عمومی این بریز و بپاش ها در بانکش ادامه داشته باشد؟

اگر این سیستم مدیریتی بانکداری فشل نیست چطور اینهمه اتفاق تنها برای یک بانک رخ می دهد و نهادهای نظارتی به آن ورود نمی کنند؟